پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یکی از چالش‌هایی که از سال ۱۳۹۶ کشور ما با آن مواجه شده، افزایش آمار مهاجرت است. این روند البته با پاندمی کرونا بسیار کاهش پیدا کرد و دلیل آن هم وجود قوانین سخت‌گیرانه در بسیاری از کشور‌ها برای پذیرش افراد خارجی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و درمانی بود. بعد از پاندمی کرونا، به‌یکباره موج مهاجرت از ایران افزایش چشمگیری پیدا کرد و دیگر مختص دانشجویان و نخبگان نبود. این بار موج مهاجرت به جامعه پزشکی و پرستاری رسید و حتی در دو سال اخیر جامعه کارگری هم با موج مهاجرت کارگران به کشور‌های همسایه مواجه شد. مشکلات معیشتی دیگر تنها مربوط به قشر محروم جامعه نیست. از پزشک و پرستار بگیر تا مهندس و معلم همه و همه با مشکلات معیشتی مواجه شدند و در این بین، جامعه خلبانی هم نتوانست از این قاعده مستثنی بماند. بر مبنای اطلاعات موجود فقط ۴۷ خلبان از یک ایرلاین بخش خصوصی و ۶۴ خلبان از ایرلاین اصلی ایران - ایران ایر- به دلیل کاهش میزان دریافتی و برابری آن با قدرت خرید ریال و البته مشکلات دیگری که در این حوزه وجود دارد حالا در کشور‌های دیگر و با هواپیما‌های عمدتا کم کارکرد و نو فعالیت می‌کنند.

دوغ و دوشاب در صنعت حمل و نقل هوایی ایران یکی است. ایرلاین از خدایش است که هواپیمای دست دوم حتی از رده خارج بعنوان انبار ثطعه، وارد کند و همین ناوگان را به پرواز درآورد. چه چیز بهتر از استفاده از ناوگان دست دوم چند ده میلیون دلاری بجای هواپیمای نو. بلیط هر دو را تقریبا با یک نرخ می‌توان فروخت (بخوانید به شهروندان انداخت) و به احدی هم پاسخگو نبود و صدایی را هم نشنید. حال با این توضیحات، اسلامی از کدام الزام به نوسازی ناوگان هوایی صحبت می‌کند؟

خودداری یک شرکت سوخت رسان فرانسوی-ترک از ارائه بنزین به هواپیماهای ایرانی در ترکیه، بازی کهنه ای است که سالهاست به بهانه تحریم علیه صنعت هوانوردی ایران اعمال می شود و تازگی ندارد.

رئیس سازمان هواپیمایی کشوری در خصوص قرارداد‌های ایرباس و بوئینگ توضیحاتی ارائه کرد.